ντροπερός

-ή, -ό

1. ντροπαλός

2. ντροπιασμένος

3. αδιάντροπος («τον ντροπερό γαυγίζοντας χαβά τους», Καζαντζάκης).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ντροπή + κατάλ. -ερός (πρβλ. βροχ-ερός)].